Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

Εκοιμήθη στις 5:15' π.μ. ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος

ΕΚΟΙΜΗΘΗ στις 5:15 το πρωΐ ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος σε ηλικία 69 ετών. Ο Αρχιεπίσκοπος κατέληξε στην κατοικία του, καθώς οι γιατροί σεβάστηκαν την επιθυμία του να μην μεταφερθεί στο νοσοκομείο ό,τι και να του συμβεί.

Στις 2 η ώρα το μεσημέρι συγκαλείται εκτάκτως η Ιερά Σύνοδος για να κανονίσει τα διαδικαστικά της κηδείας και του λαϊκού προσκυνήματος και ενδεχομένως την ημερομηνία της εκλογής του νέου Αρχιεπισκόπου, η οποία βάσει του νόμου πρέπει να γίνει εντός 20 ημερών.

Η σορός του Αρχιεπισκόπου θα εκτεθεί για τριήμερο λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών. Η κηδεία του θα γίνει με τιμές αρχηγού κράτους.

Δήλωση του πρωθυπουργού

Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έκανε την ακόλουθη δήλωση για το θάνατο του Αρχιεπισκόπου:

«Διερμηνεύοντας, είμαι βέβαιος, τα αισθήματα των Ελληνίδων και των Ελλήνων, εκφράζω τη θλίψη μου για την κοίμηση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Του φωτισμένου Ιεράρχη που με το ποιμαντορικό του έργο έφερε την Εκκλησία πιο κοντά στην κοινωνία και στα σύγχρονα προβλήματα, πιο κοντά στους νέους ανθρώπους και στις αγωνίες τους. Του θρησκευτικού ηγέτη που ενίσχυσε το ρόλο της Ορθοδοξίας στον κόσμο.

Η ευθύτητα των λόγων του, η απλότητα, η αγωνιστικότητα, η αγάπη του για την Ελλάδα συνιστούν πολύτιμες διδαχές για το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας μας. Η γενναιότητα και η καρτερία που επέδειξε τις δύσκολες ώρες της προσωπικής του μάχης αγγίζουν τις καρδιές όλων μας».

Τρισάγιο στη μνήμη του Αρχεπισκόπου στο Φανάρι

Τρισάγιο υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του κοιμηθέντος Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου θα τελεστεί στο Φανάρι στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στις 10 το πρωί.

Την απόφαση αυτή πήρε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μόλις ενημερώθηκε για την αποδημία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών.

Πληροφορίες στο Φανάρι αναφέρουν ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα παραστεί στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, όπως συνέβη σε πρόσφατες αποδημίες άλλων αρχηγών εκκλησιών, όπως στην περίπτωση του μακαριστού πατριάρχου Αλεξανδρείας Πέτρου και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ρουμανίας Θεόκτιστου.

Στην τελευταία αυτή περίπτωση η εκκλησία της Ρουμανίας ζήτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να τελέσει ο ίδιος την εξόδιο ακολουθία για τον κοιμηθέντα Αρχιεπίσκοπο.

Βιογραφικό

Ο κ. Χριστόδουλος γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Χαρισματικός απο τα νεανικά του χρόνια, διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης ιταλικής και γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965.

Εννέα χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.

Νεότατος, μόλις 35 ετών το 1974 εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος, απ' όπου αναχώρησε, όταν εξελέγη αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Πήρε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό, ενώ συνέγραψε πλήθος επιστημονικών και εποικοδομητικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό Τύπο, αλλά και σε εφημερίδες.

Ανάμεσα στις πρόσφατες δημοσιεύσεις ξεχωρίζουν : «Ελληνισμός προσήλυτος. Η μετάβαση απο την αρχαιότητα στον χριστιανισμό», «Η ψυχή της Ευρώπης». Μνημειώδες θεωρείται το έργο του, το οποίο αποτελεί και τη διατριβή του στο Πανεπιστήμιο με τίτλο: «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι», ενώ εμπεριστατωμένες θεωρούνται οι μελέτες του για τον Μελέτιο Πηγά και το Θείο Πάθος.

Εκλογή στον αρχιεπισκοπικό θρόνο

Το 1998, μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τρείς ήταν οι επικρατέστεροι υποψήφιοι: ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο Θηβών Ιερώνυμος και ο τότε Αλεξανδρουπόλεως (νύν Θεσσαλονίκης) Ανθιμος. Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος, ο οποίος προκάλεσε αίσθηση στην κοινή γνώμη, από την πρώτη στιγμή που άρχισε να διαβάζει τον «επιβατήριο» λόγο του στον κατάμεστο μητροπολιτικό ναό Αθηνών.

Πολύ γρήγορα, όλοι μιλούσαν για τον Αρχιεπίσκοπο, που καλούσε τη νεολαία να πλησιάσει την Εκκλησία «όπως είναι, ακόμη και με το σκουλαρίκι», ζητούσε συγγνώμη απο τους νέους για όσα δεν έγιναν απο τους μεγαλύτερους, ενώ άρχισε αμέσως να ασχολείται με την αναζωογόνηση όλων των υπηρεσιών της Εκκλησίας και κυρίως του φιλανθρωπικού τομέα.

Υπό την ηγεσία του, προάγεται το έργο της Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κοινωνικό τομέα. Ιδρύονται νέοι οργανισμοί που καλύπτουν τομείς, όπως η βιοηθική, η μέριμνα για τους τοξικομανείς, την κακοποιημένη γυναίκα, την άγαμη μητέρα. Τέλος ίδρυσε την Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Αλληλεγγύη» μέσω της οποίας γίνεται μεγάλη παρέμβαση με ανθρωπιστική βοήθεια, σε παγκόσμια κλίμακα.

Ακόμη και στην επικοινωνία της Εκκλησίας παρενέβη δυναμικά, οδηγώντας την στο νέο κόσμο της ψηφιακής εποχής, αφού ίδρυσε την υπηρεσία Διαδικτύου, δημιουργώντας συγχρόνως ψηφιακή βιβλιοθήκη σε εννέα γλώσσες, πινακοθήκη, μουσικοθήκη και πύλη πολιτιστικών ειδήσεων στα ελληνικά και αγγλικά.

Ο Αρχιεπίσκοπος με το λόγο του, είτε απο άμβωνος, είτε σε εκδηλώσεις, είτε σε δηλώσεις του, προκάλεσε αντιδράσεις. Σχολιάσθηκε θετικά, αλλά και αρνητικά.

Δύο μεγάλα γεγονότα σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια της ποιμαντορίας του: η σύγκρουση με την κυβέρνηση Κ. Σημίτη για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που άρχισε την άνοιξη του 2000 και απασχόλησε για περίπου δύο χρόνια την κοινή γνώμη, ενώ αμέσως μετά άρχισε και η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που κράτησε ως το 2004 και έληξε μετά την παρέμβαση της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.

Σύγκλιση των Εκκλησιών

Για πρώτη φορά στα χρονικά, το 2001 αρχίζει να διαφαίνεται οτι ο Αρχιεπίσκοπος θα δεχθεί στην Αθήνα τον τότε Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄, γεγονός που πρίν συμβεί φαινόταν αδιανόητο. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, υπήρξαν ανακοινώσεις από φανατικούς, όμως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος καταφέρνει και πείθει πρωτίστως τους ιεράρχες και ο Πάπας επισκέπτεται την Αθήνα, κατόπιν προσκλήσεως του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου.

Στο αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, και παρουσία των μελών της Ιεράς Συνόδου, ο Ποντίφηκας ζήτησε συγγνώμη για τα δεινά του παρελθόντος. Ο Αρχιεπίσκοπος αρχίζει πρώτος να τον χειροκροτεί και ακολουθούν οι συνοδικοί Ιεράρχες. Ο πάγος μεταξύ των δύο Εκκλησιών, εκείνη τη στιγμή άρχισε να λιώνει. Πέντε χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 2006, ο Αρχιεπίσκοπος θα ανταποδώσει την επίσκεψη του Πάπα, πηγαίνοντας στο Βατικανό, και συναντώντας πλέον το νεοεκλεγέντα Πάπα Βενέδικτο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, υπήρξε δημοφιλέστατος. στις πρώτες θέσεις των δημοσκοπήσεων, έμπαινε στις καρδιές των απλών ανθρώπων. Μπορούσε να προκαλεί με τα λόγια του τον ενθουσιασμό ακόμη και των νέων, μιλώντας τους για την παγκοσμιοποίηση, χρησιμοποιούσε εικόνες και σχήματα.

Τα χαρίσματα του ήταν πολλά. Ομως, πολλές φορές παρεξηγήθηκε. Ο ίδιος έλεγε απλά πως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η Εκκλησία, οι αγώνες, οι ρίζες και η ταυτότητα του ελληνισμού.

Η αντίστροφη μέτρηση

Η ζωή και οι δραστηριότητες του Αρχιεπισκόπου άρχισαν να παίρνουν διαφορετική τροπή το Σάββατο 9 Ιουνίου. Τότε επρόκειτο να επισκεφθεί το πατριαρχείο Αλεξανδρείας, λίγες ώρες μετά από μία κουραστική περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα, όπου εμφανίστηκε ακούραστος, δραστήριος, εντυπωσιάζοντας τους πάντες, αφού μέσα σε λίγες ώρες εκφώνησε 19 ομιλίες.

Το πρωί του Σαββάτου, άρχισαν πόνοι, γαστρεντερικές διαταραχές και πυρετός. Δεν το έβαζε κάτω, αρνούμενος να πάει στο γιατρό. Αντίθετα ήθελε να πραγματοποιήσει την επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια. Στενοί συνεργάτες του, τον πίεσαν και τον έπεισαν να πάει στο νοσοκομείο. Μπήκε στο Αρεταίειο.

Αρχικά δεν υπήρξε ανησυχία. Θεωρήθηκε μια απλή περίπτωση αδιαθεσίας. Ωσπου τα άσχημα νέα χτύπησαν το πρώτο καμπανάκι, για όγκο στο έντερο. Στη συνέχεια υπεβλήθη σε επέμβαση και ανακαλύπτεται ο όγκος στο ήπαρ.

Ο ασκός του Αιόλου είχε ανοίξει. Παρέμεινε επί μέρες στην εντατική και στη συνέχεια σε θάλαμο νοσηλείας. Η απελπισία άρχισε σιγά-σιγά να κυκλώνει πρώτα τους συνεργάτες και μετά τους γιατρούς. «Κρίσιμη η κτάσταση» έλεγαν. «Λίγες ελπίδες».

Η κοινή γνώμη έχει ήδη αρχίσει να εκδηλώνεται. Πιστοί άρχισαν να συρρέουν στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Εκατοντάδες μηνύματα, γράμματα, λουλούδια στον αρχιεπίσκοπο. Επιστήμονες από το εξωτερικό έρχονται να τον εξετάσουν. Η κατάσταση παραμένει κρίσιμη. Ωσπου ο διάσημος Ελληνας χειρουργός Ανδρέας Τζάκης, προσωπικός φίλος του αρχιεπισκόπου, ο οποίος μάλιστα είχε τιμηθεί και από την Ιερά Σύνοδο, έρχεται στην Ελλάδα και δίδει το φως της ελπίδας στον αρχιεπίσκοπο. Η μαγική λέξη ήταν «μεταμόσχευση».

Η επέμβαση, προγραμματίστηκε για το ειδικό κέντρο Τζάκσον Μεμόριαλ που βρίσκεται στο Μαϊάμι και επικεφαλής είναι ο Ανδρέας Τζάκης. Ενα κλίμα αισιοδοξίας αρχίζει πλέον να διακατέχει τον αρχιεπίσκοπο, τους στενούς του συνεργάτες, τους ιεράρχες. Αλλωστε υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα και μάλιστα κληρικών που ήδη είχαν κάνει, στα χέρια του διάσημου χειρουργού, τη μεταμόσχευση ήπατος και ζούσαν κάτω από καλύτερες συνθήκες και επί χρόνια.

Μετάβαση στις ΗΠΑ

Ο Αρχιεπίσκοπος βγαίνει από το νοσοκομείο στις 20 Ιουλίου. Με τρεμάμενη φωνή, εμφανώς συγκινημένος, απευθύνεται στο πανελλήνιο λέγοντας τις φράσεις: «Είμαι ο Χριστόδουλός σας». Εκφράζεται με ελπίδα και αισιοδοξία για τη δεύτερη φάση της περιπέτειας της υγείας του στις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση του συμπαρίσταται με τον καλύτερο τρόπο. Το κυβερνητικό αεροσκάφος βρίσκεται στη διάθεση του αρχιεπισκόπου για να τον μεταφέρει στο Μαϊάμι. Μένει στο σπίτι του στο Ψυχικό, μέχρι να φύγει για τις ΗΠΑ, δεχόμενος επισκέψεις φίλων, πιστών και κληρικών. Το κλίμα αισιοδοξίας διατηρείται αμείωτο.

Το Σάββατο 18 Αυγούστου αναχωρεί από το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, ο αρχιεπίσκοπος αποχαιρετά την Ελλάδα, τους συνεργάτες του, τους φίλους και τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και των κομμάτων, ζητώντας από τους Ελληνες να προσεύχονται για κείνον.

Στο Μαϊάμι παρέμεινε πενήντα ημέρες, μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα. Λίγο πριν μπει στο Ειδικό Κέντρο Μεταμοσχεύσεων, είχε ήδη αρχίσει να καταβάλλεται ψυχολογικά από την αδημονία. Προσδοκούσε το μόσχευμα για να ολοκληρωθεί η επέμβαση, λαχταρώντας να γυρίσει στην Ελλάδα.

Ηταν Κυριακή 7 Οκτωβρίου, όταν του ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε μόσχευμα από νεαρό υγιέστατο δότη, θύμα τροχαίου. Εισήχθη κατευθείαν στο χειρουργείο, όπου όμως λίγες ώρες αργότερα, απλώς διαπιστώνεται ότι υπάρχει μετάσταση της νόσου και η μεταμόσχευση είναι αδύνατη.

Πολιτεία και πολιτικοί στο πλευρό του

Στην κατοικία του στο Ψυχικό παρέμεινε ως το τέλος ο Αρχιεπίσκοπος, αρνούμενος να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, ακόμη και όταν η κατάσταση της υγείας του είχε αρχίσει να επιδεινώνεται.

Αμέσως μετά την επιστροφή του από το Μαϊάμι, ο Αρχιεπίσκοπος άρχισε να συναντάται με πολιτικούς, ιεράρχες, προκαθημένους Εκκλησιών, φίλους και γνωστούς που εξέφραζαν την επιθυμία να τον δούν.

Στις 16 Νοεμβρίου επισκέπτεται το Ψυχικό και μένει αρκετά λεπτά με τον Αρχιεπίσκοπο, συζητώντας ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής. Στις 21 Νοεμβρίου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισκέπτεται τον αρχιεπίσκοπο και έχει μακρά συζήτηση μαζί του. Ακολουθεί, στις 23 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας.

Ο Αρχιεπίσκοπος περνάει μια περίοδο που βλέπει ακατάπαυστα κόσμο. Οχι μόνο δεν κουράζεται, αντίθετα επιθυμεί να συνομιλεί και να συζητεί με τους επισκέπτες του.

Τα πρώτα έντονα σημάδια κατάπτωσης φάνηκαν λίγες ημέρες πρίν απο τα Χριστούγεννα. Οι γιατροί του συνιστούν να λιγοστέψουν οι επισκέψεις. Ο αρχιεπίσκοπος υπακούει. Οι πόνοι έχουν αρχίσει να γίνονται ανυπόφοροι. Οι γιατροί χρησιμοποιούν πολύ ισχυρά αναλγητικά, τα οποία συχνά τον οδηγούν σε βαθύ ύπνο, για πολλές ώρες.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς αισθάνεται κάπως καλύτερα και καθισμένος στο σαλονάκι του πρώτου ορόφου, δέχεται το νομάρχη Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδη που με ποντιακά σωματεία λένε τα κάλαντα. Ο αρχιεπίσκοπος απευθύνεται στους νέους και τους δίνει συμβουλές και παρακαταθήκες για το μέλλον τους. Είχε προηγηθεί η δημοσιοποίηση του πρωτοχρονιάτικου μηνύματος του στο οποίο αναφερόταν στην «κοινή μοίρα των ανθρώπων που είναι ο θάνατος» και τόνιζε τη λύση που δίνει μόνο η χριστιανική πίστη.

Ο κόσμος συγκινείται από τα λόγια του, από τη φωνή του που την ακούει και πάλι από τα μέσα ενημέρωσης. Λίγες μέρες αργότερα όμως, είναι πλέον πολύ δύσκολο ακόμη και να σηκωθεί απο το κρεβάτι. Οι γιατροί επιμένουν να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν μεταστάσεις των όγκων. Εκείνος αρνείται επίμονα και στις 14 Ιανουαρίου οι γιατροί εκδίδουν ανακοινωθέν στο οποίο τονίζουν την «περαιτέρω επιδείνωση» της υγείας του. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.

Στρέφει το βλέμμα προς τους αγγέλους

«(...) Στρέφει το βλέμμα προς τους αγγέλους, αλλά άπρακτα εκλιπαρεί. Απλώνει τα χέρια προς τους ανθρώπους και δεν υπάρχει κανείς να τον βοηθήσει».

Με αυτούς τους στίχους του Ιωάννη Δαμασκηνού περιέγραφαν την κατάσταση που βίωνε ο Αρχιεπίσκοπος κληρικοί οι οποίοι υπηρέτησαν κοντά του, όπως έγραφε χθες «Το Βήμα». Η κάθε μέρα που ξημέρωνε, για τον Αρχιεπίσκοπο ήταν ένα Θείο δώρο. Και η προτροπή που απηύθυνε προς τους κληρικούς - μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες και πρεσβυτέρους - ήταν: «Να παρακαλάτε τον Θεό να μην υποφέρω».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ
http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/01/28/1468146.htm

7 σχόλια:

theo d. είπε...

ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΡΧ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ.ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

πριν λίγο γύρισα από τη Μητρόπολη... ο κόσμος, παρά τη δυνατή βροχή και το ψοφόκρυο, ήταν από την είσοδο του ναού μέχρι το άγαλμα του Δαμασκηνού... φίλησα και ακούμπησα τα δάκτυλα του αριστερού του χεριού... ήταν μαλακά σαν να ζούσε... ήταν κρύα σαν να ήθελε κι αυτός να δείξει ότι κρυώνει όπως το ποίμνιο που περίμενε να τον αποχαιρετήσει...

ήθελα τόσα να του πω... για όλα αυτά που άφησε πίσω του... για τα καλά που έκανε... για τα λάθη του... ο χρόνος όμως πίεζε... μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπρεπε να παραχωρήσω τη θέση μου στον επόμενο...

ήμουν εκεί στην Πόλη στις 14 Ιουνίου του '98 το απόγευμα όταν σ'ένα συνέδριο γνωριστήκαμε στη Χάλκη... ήμασταν μόνο πέντε-δέκα έλληνες εκεί... σήμερα ήταν η τελευταία φορά που σε άγγιξα... σήμερα ήταν η προτελευταία φορά που σε είδα... την Πέμπτη θα είναι η τελευταία...

κι αν ποτέ είπα κακό λόγο για σένα μη μου κρατάς κακία εκεί ψηλά που θα είσαι... λέγε μόνο λόγια καλά για όλους εμάς που είτε σε έχουμε επαινέσει είτε σε έχουμε κατηγορήσει... καλό σου ταξίδι Χριστόδουλε...
+Σ.
Υ.Γ. το κινητό σου άραγε ποιος να το έχει τώρα... πήρα 6932 αλλά φοβήθηκα να πάρω τα επόμενα νούμερα... όχι από φόβο μην απαντήσεις εσύ, αλλά γιατί κάθε άλλη φωνή θα μου προξενούσε απογοήτευση...

Ανώνυμος είπε...

...με συγκίνησαν , οι περιγραφές σου Α. Σ. κι ας μην είχα ποτέ συνδέσει μέρος της ζωής μου με την προσωπικότητα του..

Ανώνυμος είπε...

ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. θα τον θυμόμαστε για πάντα γιατί όπως και ο ίδιος είπε ήταν, είναι και θα είναι ο Χριστόδουλος μας.
Καλό Ταξίδι...

theo d. είπε...

ΠΑΝΔΗΜΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΗΜΗΘΕΝΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολο να εκφράσω και εγώ όλο τον πόνο.. Δε θέλω να πω μεγάλα λόγια ούτε για το τι νιώθω ούτε για το τι θα έκανα αν μπορούσα να κάνω κάτι.
Το σίγουρο είναι πως δεν υπήρξε άλλος σαν αυτόν. Και είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει.
Και μόνο το χαμόγελό του που αναζωογονούσε - ακόμα και όταν ήξερε πως πεθαίνει- είναι κάτι που δεν το είχε ούτε έχω δει να το έχει άλλος.
Έδωσε μαθήματα ζωής ακόμα και με το θάνατό του. Ακόμα και με το θάνατό του έφερε κοντά στην εκκλησία ανθρώπους περισσότερους από όσους φέρνουν άλλοι στη διάρκεια πολλών χρόνων.
Η θλίψη είναι απέραντη που έφυγε ένας τέτοιος άνθρωπος..

Καλό ταξίδι